Een jaar na mijn CI-operatie
Op 14 augustus 2013 om 14u kreeg ik in het UZ Gent een cochleair implantaat. vanaf hier was er geen weg meer terug. Vooraf had ik heel wisselende verwachtingen en vragen. Zou het ook bij mij werken? Zou ik geen last van tinnitus krijgen? Zou ik mijn CI wel kunnen verdragen? Hoe zwaar zou de revalidatie zijn? Maar ik had ook hoopvolle verwachtingen: zou ik mijn dromen waar kunnen maken? Zou ik veel beter gaan horen? Zou er een einde komen aan mijn stopwoordje “Wat?” Zou ik ongekende mogelijkheden krijgen op privé- en werkvlak? Even later beschreef ik de dagen na mijn operatie op mijn blog.
De operatie en genezing gingen zonder pijn. Het enige wat een beetje tegenviel was dat ik na een paar weken nog steeds zo moe was door de narcose. Gelukkig kwam ik in de natuurwinkel de Naturalis Detox Pus-kuur tegen, die na een paar dagen al een positief effect had, en de vermoeidheid verdween.
Bijna 3 weken later, op 3 september, werd mijn CI aangesloten bij de Oorgroep te Deurne (Antwerpen). Vol spanning wachtte ik op de eerste geluiden. Ik had geen idee hoe ze zouden klinken.e eerste geluiden klonken niet zo vol, maar ik vond ze, anders dan veel andere mensen, ook weer niet klinken als Donald Duck.. De audioloog wou even kijken of het goed ging en noemde even een paar cijfers tussen de 0 en 20, misschien dat ik er 3 goed zou hebben. Maar tot ieders verbazing (audioloog, vertegenwoordigers van de fabrikant een paar bezoekers van een ander CI-centrum en mijn moeder) had ik alles goed.
Communiceren ging al vrij vlot in combinatie met spraakafzien. Ik werd na de fitting naar huis gestuurd met de boodschap om iedere 2-3 dagen een programma hoger te nemen en vooral veel te leren luisteren met mijn CI. De dokter waarschuwde me dat ik niet te hard moest willen gaan. :D
Communiceren ging al vrij vlot in combinatie met spraakafzien. Ik werd na de fitting naar huis gestuurd met de boodschap om iedere 2-3 dagen een programma hoger te nemen en vooral veel te leren luisteren met mijn CI. De dokter waarschuwde me dat ik niet te hard moest willen gaan. :D
Twee dagen later zat ik bij de logopedist en haalde ik nog geen 20% spraakverstaan met CI alleen.
Dezelfde dag dacht ik: ‘Ik kan nog wel een trapje hoger’, maar toen ik ging slapen, snapte ik wat de dokter bedoelde. Een hele nacht mocht ik genieten van een opera met tinnitusgeluiden. Dit was gelukkig ook de laatste keer dat het zo heftig was. Daarna ben ik rustig om de 3 dagen een stapje hoger gegaan.
De weken daarna ging het hard een maand na de eerste fitting was mijn resultaat al 75% spraakverstaan in ideale omstandigheden bij de logopediste. Twee maanden later werd het zelfs 95%. Ook de resultaten in de geluidscabine bevestigden deze resultaten. Half november kon ik concluderen dat het resultaat met 2 hoortoestellen met 1 CI verdubbeld was.
Vanaf november begon ik met het trainen in het voeren van gesprekken via de telefoon, iets wat ik eigenlijk nooit deed, omdat het te moeilijk ging. Als ik een gesprek voerde, was het meestal ja, nee, en eventueel herhalen wat er afgesproken/gezegd werd. En mijn gesprekspartners waren voornamelijk mijn ouders en zus; buiten die kring was bellen onmogelijk.
In februari was het al zover dat ik een telefonisch interview kreeg voor een sollicitatie. Ik was strontzenuwachtig en probeerde het nog via Skype te laten verlopen of een ander medium, waarbij ik ook kon spraakafzien. Uiteindelijk ging het gesprek op communicatievlak toch nog lekker.
Ook andere afspraken i.v.m. sollicitaties verliepen vaak telefonisch zonder al te veel problemen. Ik had iedere keer last van een soort koudwatervrees als ik de telefoon pakte.
Na veel mislukte sollicitaties in de elektrotechnische wereld als tekenaar, trok ik op een gegeven moment ik de stoute schoenen aan en solliciteerde ik op een vacature in de audiologische sector. Ik kreeg de baan niet, maar het gesprek had wel een leuk vervolg. Ik kreeg namelijk de kans om als zelfstandige soloapparatuur te verkopen. En sinds kort ben ik dus actief als ondernemer in Vlaanderen en Nederland.
Sinds ik ondernemer ben geworden, ben ik nog meer gaan bellen met behulp van de diverse hulpmiddelen die ik ook zelf verkoop. Ik ben in Vlaanderen onafhankelijk verkoper van soloapparatuur/communicatieapparatuur voor doven en slechthorenden geworden, vroeger nog FM genoemd. Nu zijn het digitale zenders en ontvangers zoals het Comfort Audio Digiset-systeem en de Phonak Roger-systemen. In Nederland ben ik enkel adviseur.Mocht je interesse hebben hierin, dan kun je altijd vrijblijvend contact met me opnemen.
Op het gebied van vrije tijd loop ik dankzij de AquaCase voor mijn NaídaCI niet meer tegen beperkingen aan als het gaat om sporten en water. Ondertussen heb ik zonder beperkingen ervaren hoe het horen en verstaan in het water gaat. Hoortoestellen moesten altijd uit als ik in de buurt kwam van water, omdat ze niet nat mochten worden, maar nu duik ik het water in zonder vrees dat mijn CI een duik niet overleeft. Water stond 28 jaar synoniem voor stilte, en die heb ik nu mogen doorbreken, geweldig is dat.
Wat ben ik dankbaar dat ik een CI gekregen heb. Ik kan iedereen voor wie een hoortoestel eigenlijk geen optie meer is, aanraden hetzelfde pad te bewandelen. Op werkvlak ben ik op de goede weg, maar ik ben er nog niet. Nu nog op relatievlak succes boeken. :D
Dit is natuurlijk maar een korte samenvatting van mijn mooie traject, dus mocht je nog vragen hebben, dan hoor ik het graag!
